święta siostra faustyna kowalska

Maria Faustyna Kowalska (właśc. Helena Kowalska) urodziła się 25 sierpnia 1905 roku we wsi Głogowiec (woj. łódzkie) jako trzecie spośród dziesięciorga dzieci. Jej rodzice to rolnicy — Stanisław Kowalski i Marianna z domu Babel. Dwa dni później została ochrzczona przez proboszcza ks. Józefa Chodyńskiego w parafii św. Kazimierza w Świnicach Warckich (pow. Turek) i otrzymała imię Helena.

W wieku 7 lat mała Helenka pierwszy raz słyszy w duszy głos wzywający ją do doskonalszego życia. Do pierwszej komunii świętej przystąpiła w wieku 9 lat. W wieku 12 lat zaczęła uczęszczać do szkoły podstawowej w Świnicach i chodziła tam niecałe trzy lata, po czym w wieku 16 lat poszła do pracy na służbę do zamożnych rodzin w Aleksandrowie Łódzkim. Po roku pracy w Aleksandrowie Helena wróciła do domu rodzinnego i oświadczyła, że zamierza wstąpić do klasztoru, jednak rodzice stanowczo sprzeciwili się temu. W wieku 17 lat, by dalej pomagać rodzicom, znalazła pracę u trzech tercjarek, a następnie pracowała w sklepie.
W wieku 19 lat doznała wizji umęczonego Jezusa, który wydał jej polecenie wstąpienia do zakonu. Wyjechała do Warszawy, by szukać miejsca w klasztorze, jednak kazano jej zapracować sobie na skromną wyprawę. W związku z tym pracowała przez rok jako pomoc domowa i 1 sierpnia 1925 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej. W Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia spędziła 13 lat swojego życia, pracując w kuchni, ogrodzie, piekarni i przy furcie. Przebywała w tym czasie w wielu domach, najdłużej w Krakowie, Warszawie, Płocku i Wilnie. Doświadczała w tym czasie wielu cierpień, oschłości, pokus, a na dodatek chorowała na gruźlicę płuc i przewodu pokarmowego. Wiele cierpień znosiła jako dobrowolną ofiarę za grzeszników, ale jej życie nie obfitowało jedynie w ciernie, ale także w wiele nadzwyczajnych łask jak objawienia, ekstazy, dar bilokacji, ukryte stygmaty, czytanie w duszach ludzkich, mistyczne zrękowiny i zaślubiny. Zadaniem Siostry Faustyny było przekazanie całemu światu orędzia Miłosierdzia, które przypomina biblijną prawdę o miłosiernej miłości Boga do człowieka, wzywa do zawierzenia Mu oraz do czynienia miłości wobec bliźnich. Jezus przekazał poprzez Siostrę Faustynę nowe formy kultu: obraz podpisany słowami Jezu Ufam Tobie, święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz modlitwę wykonywaną w chwili Jego konania na krzyżu, która została nazwana Godziną Miłosierdzia. Do każdej z tych form kultu oraz do głoszenia orędzia Miłosierdzia Jezus przywiązał wielkie obietnice pod warunkiem jednoczesnej troski o zaufanie Bogu i świadczenia miłosierdzia bliźnim. Siostra Faustyna zmarła w wieku zaledwie 33 lat, 5 października 1938 roku w klasztorze w Krakowie-Łagiewnikach. Kontynuacją misji Siostry Faustyny zajął się Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia, który poprzez świadectwo życia, czyny, słowa i modlitwę głosi światu orędzie Miłosierdzia.
Uroczystość kanonizacji Św. Siostry Faustyny, Rzym 30.04.2000r.
Uroczystość kanonizacji Św. Siostry Faustyny, Rzym 30.04.2000r.
18 kwietnia 1993 roku s. Faustyna została beatyfikowana, a 30 kwietnia 2000 roku – ogłoszona świętą. Druga Niedziela Wielkanocna została w całym Kościele ogłoszona Świętem Bożego Miłosierdzia. 17 sierpnia 2002, w czasie pamiętnej pielgrzymki do Polski Ojciec Święty konsekrował nową świątynię w Łagiewnikach – światowe centrum kultu Miłosierdzia Bożego.
 
Relikwie siostry Faustyny znajdują się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach
objawienia świętej siostry faustyny

Od najmłodszych lat była obdarzona niezwykłymi charyzmatami – darem kontemplacji, wizjami, ukrytymi stygmatami, czytania w duszach ludzkich, ale przede wszystkim darem widzenia rzeczywistości nadprzyrodzonej. Od najmłodszych lat ukazywał jej się Pan Jezus, który wybrał ją na sekretarkę i apostołkę Bożego Miłosierdzia. To właśnie na Jego polecenie Siostra Faustyna pisała Dzienniczek, który jest swego rodzaju kroniką jej mistycznych przeżyć. Chrystus powierzył jej także wielką misję: szerzyć orędzie o Bożym miłosierdziu. Tak oto mówił do niej:

„Wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca (Dz. 1588) Jesteś sekretarką mojego miłosierdzia; wybrałem cię na ten urząd w tym i przyszłym życiu. (Dz. 1605) Jest to twój urząd i twoje zadanie w całym twym życiu, abyś dawała duszom poznać moje wielkie miłosierdzie, jakie mam dla nich i zachęcała je do ufności w przepaść mojego miłosierdzia…” (Dz. 1567).

 
W ramach tej misji, Pan Jezus wyznaczył Siostrze Faustynie konkretne zadania:

Namalowanie obrazu na podobieństwo wizji, którą otrzymała w klasztorze w Płocku w 1931 roku

„Wieczorem, kiedy byłam w celi ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (…) Po chwili powiedział mi Jezus: wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem Jezu, ufam Tobie. (Dz. 47) Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego (Dz. 570)

Ustanowienie święta Bożego Miłosierdzia

„Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49) Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a sczególnie dla biednych grzeszników (Dz. 699) Dusze giną mimo mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia mojego. Jeżeli nie uwielbią Miłosierdzia mojego, zginą na wieki (Dz. 965) „Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 300) W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat.” (Dz. 699)

Wypraszanie miłosierdzia dla świata poprzez odmawianie i rozpowszechnianie podyktowanej przez Chrystusa Koronki do Miłosierdzia Bożego

„Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę (Dz. 811) Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą (1541), jeżeli to (…) będzie zgodne z wolą moją (Dz. 1731). Przez odmawianie tej koronki zbliżasz ludzkość do mnie (Dz. 929) Dusze, które odmawiać będą tę koronkę, miłosierdzie moje ogarnie (…) w życiu, a szczególnie w śmierci godzinie.” (Dz. 754)

Modlitwę w Godzinie Miłosierdzia, czyli w godzinie śmierci Chrystusa

„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy. W tej godzinie uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego – miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość” (Dz. 1572)

Czynienie Miłosierdzia wobec bliźnich

„Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć, ani wymówić, ani uniewinnić” (Dz. 742)

Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego

„Dusze, które szerzą cześć Miłosierdzia mojego, osłaniam je przez życie całę, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinie śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem. W tej ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia mojego; szczęśliwa dusza, która przez życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość.” (Dz. 1075)

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Kraków-Łagiewniki
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Kraków-Łagiewniki

Źródło:
https://zyciorysy.info/sw-faustyna-kowalska/
http://www.potamtejstronie.pl/niemozliwe/objawienia_syn.html